D Hax vum Wàld  

As ìsch a großer un tiafer Wàld ìm Sundgau.  Do ìsch a àlta Hax gwohnt, wo Waldanna gheißa hàt.  Sa ìsch a so dunkel un màger un krumm gsìì, vu wittem hàt sa mehr wia-n-a Bàuim üsgsah, às wia-n-a Fràui.  Sa hàt gànz allei glabt, mìt da Nàchtkütza un Fladermiis.  
Àwer àb un züe ìsch a junger Holzer ìn dr Wàld kumma, a Bàuim ku àbhàuia.  Da Jung ìsch a so flott gsìì, groß un stàrck, mìt liawa brüüna Àuiga, ar hàt ìmmer a so scheen gsunga un, hàuipsachlig, ar ìsch gànz voll Respakt gsìì fer dr Wàld vu dr Hax. Ar hàt wohl hìn un dà Baim àbghàuia, àwer numma vu da àlta Baim, un wo gràd kè Veegel drii gnaschta han.  
Denn d Waldanna ìsch jo nìt a so-n-a beesa Hax gsìì: sa hàt d Nàtur garn ghàà.  Ìhra Hüss ìsch a àlta hohla Eicha gsìì, a Bàuim wo wohrschins fàscht so àlt gsìì ìsch às dr Wàld! 
D Waldanna hàt ìn da Menscha nìt gschàda, sa ìsch nia mìt'na zammakuh... bis da Tàg wo dr Holzer kumma ìsch. Ja, da hàt d Waldanna ìntressiart. Wer hat dankt àss a àlta Hax verliabt kààt wara?... 
Àlso, jeder Wìnter hàt dia àlta Hax a Freid ghàà, dr scheena Holzer z'kumma sah. Nàtirlig, dr Junger hàt nit dervu därfa wìssa: d Waldanna ìsch versteckt blìewa, sowìeso hàt sa vu wittem wia-n-a Bàuim üsgsah.
A scheener Tàg, ìm Summer, ìsch àwer dr Holzer mìt'ma Maidla kuu.Ar ìsch noch scheener gsìì, ganz brüün vu dr Sunna, ar hàt gstràhlt wia noch nia vorhar.Nur ebbis hàt d Waldanna embetiart: dàs junga Maidla mìt ìhm.Ìm Waldanna ìsch as glich uf d Narfa gànga, numma waga sina rota Bàcka un sina lànga blunda Hoor.Pfui ! Dàs Maidla hàt jo wia-n-a Fee üsgsah!D Waldanna ìsch nehcher àns Paarla kumma un hàt glost wàs sa sàga:
- Sìesch, Marie, hàt dr Mànn gsajt, dàs ìsch da scheena Wàld wo-n-i a so garn hàn.Jetzt, wo-n-i ìm Gàrta vu mim Pàpa kàn büüra, brüüch i nìmm do ku holza.Mìr känna unser Obst un Gmias verkàuifa, un dervu lawa.
- Ja, Pierre, hàt s Maidla gsajt, mìr wara a so glìcklig sìì, mìr drèi!
...un s Maidla hàt si runder Büüch gschtrìcha.

Àrma àlta Hax!  Do hàt sa verstànda àss dr junga Holzer nìmm so vìel ìn ìhrer Wàld wìrd kuu...D Waldanna ìsch iversìchtig worra.
Ìm Sptojohr ìsch'ra a Idee ikumma.Schliaßlig ìsch sa a Hax gsìì, wo hàt känna zàuiwra.Àlso hàt sa dr Tèifel grüefa, fer àss d Arnta vum Pierre, dr Holzer, kàpüt geht.Dàs ìsch dernoh gànz schnall gànga: àlla Äpfel vum Gàrta sìn vu da Wìrm gfrassa worra, dr Raga hàt àll Gmias màcha z'fühla, un ìm junga Paarla, ìm Pierre un ìn dr Marie, ìsch's gànz verlaida gsìì.
- Wàs wammer jetz màcha, Pierre? hàt d Marie gfrogt.Mìr brüücha Gald, fer uns un unser Bubbala, mìr han nit meh z'assa!
- Müesch kèi Àngscht hàà, Marie, ìch bìn a schàffriger Büe, ìch gàng wìeder ìm Wàld ge holza.Los, morn geh mìr àlla drèi deert ge spàziara, un dü hìlfsch mìr, d Baim z'chwàsiara, wo-n-i müeß àbhàuia.
Un so han's es gmàcht.Sa sìn ìm Wàld spàziara gànga, un dr Pierre hàt mìt sim Masser a Kritzla gmàcht uf jeder Bàuim wo hàt müeßa àbghàuia wara.
Uf eimol sìn sa àn d hohla Eicha kumma, wo d Waldanna gwohnt ìsch.D Hax hàt sìch ìm a fìnschtra Ecka versteckt, àss sa sìe nìt sahn.No hàt sa dr Holzer heera reda:
- Da àlta Bàuim wìrd àui àbghàuia.Ar ìsch zwàr nìmm vìel wart.
Àrma àlta Hax!D Waldanna ìsch a so trüürig gsìì, ìhra Hüss z'verliara.Sa hàt dankt "jetzt hàn i wìrklig àlles verlora".Àwer s blunda Maidla, wo sa nìt hàt känna liida, hàt gsajt:
- Jo nei, Pierre, nìt da àlta Bàuim!Ar ìsch a so scheen, un sìesch àlla Veegala wo ìn sina Näscht wohna!
- Àh, meinsch? hàt dr Pierre gfrogt.Wìtt dü da àlta Bàuim wìrklig a so loo?
- Ja, Pierre, ar ìsch àlt, worschins fàscht so àlt wia dr Wàld, àwer ìch fìnd'na a so scheen, ìch hà s Gfühl, wia wenn do ìnna ebbis dat lawa.
- Wia dü wìtt, àlso leh mìr da àlta Bàuim noch steh.
D àlta Hax hàt sìch a so erleest gfühlt!S erschta Mol vu ìhrem lànga Lawa hàs sa a Trana üs ìhra Àuiga làuifa gspiirt.Ìn ìhrem àlta Harz hàt sa àui gspiirt wia sa ìn dr blunda junga Fràui dànkbàr müeß sìì.
Àn dam Tàg hàt d Waldanna versprocha àss sa ìn da Menscha nia meh schàda wìrd.Bsunders nìt ìm junga Paarla, wo s nachschta Johr a scheena Arnta sottigt hàà un a làng Lawa ohna Sorga.